Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Συνέντευξη του Γιάννη Παρασκευόπουλου, εκπροσώπου τύπου των Οικολόγων Πρασίνων στην «Αριστερή Στρουθοκάμηλο»


 
Μία μέρα πριν την έναρξη των εργασιών του ιδρυτικού συνεδρίου του νέου κόμματος της Αριστεράς (και της Οικολογίας, ελπίζουμε), δημοσιεύουμε συνέντευξη του Γ. Παρασκευόπουλου, ενός εκ των δύο εκπροσώπων τύπου των Οικολόγων Πρασίνων, ελπίζοντας να συμβάλλουμε σε μια κατατοπιστικότερη εικόνα για το τι είναι και τι θέλουν οι ΟΠ και τι σχέση μπορεί να έχουν με το νέο οικο-αριστερό κόμμα που ξεκινά και επισήμως την Κυριακή, μετά από μια εννεάμηνη εμπειρία αυτόνομης ύπαρξης ως Δημοκρατική Αριστερά. Σκοπός της συνέντευξης και ευχή μας όπως και του Γ.Π. (όλων, παλιών συντρόφων της ΕΚΟ), μαζί με τις ευχές του για το συνέδριο, είναι να φανεί χρήσιμη στην συνέχιση ενός διαλόγου που έχει ανοίξει ανάμεσα στους δύο, συγγενείς πολιτικά, χώρους.
Τις ερωτήσεις επιμελήθηκαν η Βασιλίκα Σαριλάκη και ο Γιώργος Παπασπυρόπουλος.

------------------------------------------------ 

1. Νομίζεις ότι η εξέλιξη του χώρου από την ΕΚΟ μέχρι σήμερα (οικολόγοι εναλλακτικοί, πράσινη πολιτική, οικολόγοι πράσινοι) έχει προσφέρει ένα σαφές και διακριτό πολιτικό στίγμα και πως αποτυπώνεται αυτό; Έχει δώσει και ποιες απαντήσεις που να κάνουν τους ΟΠ σήμερα κάτι παραπάνω από ένα θεματικό κόμμα;
Βασική διαφορά με τη δεκαετία του ’80 και την Εναλλακτική Κίνηση Οικολόγων (Ε.Κ.Ο.), είναι ότι ξέρουμε πια τη διαφορά ανάμεσα σε πολιτικό φορέα, κίνημα και Μ.Κ.Ο. και δεν προσπαθούμε πια να είμαστε και τα τρία: με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και με τα κινήματα, επιδιώκουμε συνέργειες και όχι αλληλοεπικάλυψη.
Από τα πρώτα εκείνα χρόνια έχουμε κρατήσει μια ισχυρή διάθεση αμφισβήτησης, μαζί με τη δέσμευση σε αξίες όπως η ελευθερία, η ισότητα, η δικαιοσύνη, η ειρήνη. Προσπαθούμε όμως να επανασχεδιάσουμε την πολιτική με βάση τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η οικολογική κρίση και η ανάγκη για υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων για όλους. 
Από την άποψη αυτή οι Πράσινοι δεν είμαστε ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο θεματικό κόμμα από την Αριστερά που δίνει ανάλογη κεντρική σημασία στην Κοινωνική Δικαιοσύνη, την παραδοσιακή Δεξιά που βάζει στο επίκεντρο το Νόμο και την Τάξη, ή τους φιλελεύθερους που επιλέγουν ως πρόταγμα την ατομική ευημερία και την ανάπτυξη.

2. Ποιες είναι σήμερα οι οικολογικές προτεραιότητες κατά τους ΟΠ και ποια η ιεράρχησή τους σε σχέση με τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα;
Για πολλά χρόνια, κύρια οικολογική προτεραιότητα στην Ελλάδα ήταν η διχοτόμηση της χώρας ανάμεσα στο 1/3 που επιβαρύνεται με όλες τις παρενέργειες της ανάπτυξης, και στα υπόλοιπα 2/3 των ορεινών – ημιορεινών περιοχών (αλλά και των μη τουριστικών νησιών) που ερημώνουν.
Με την κρίση, όμως, η σύνδεση του περιβάλλοντος με την κεντρική πολιτική γίνεται πολύ πιο άμεση, όπως συνέβη σε όλες τις χώρες από όπου πέρασε το Δ.Ν.Τ: αρκεί να σκεφτούμε ότι από το Μνημόνιο και τις επικαιροποιήσεις του περνούν ο ακρωτηριασμός του σιδηροδρόμου, το fast track, η εκποίηση της (κατά μεγάλο μέρος ακίνητης και με ζωτική περιβαλλοντική σημασία) δημόσιας περιουσίας, οι περικοπές στις συγκοινωνίες και μια σειρά άλλες ρυθμίσεις. Ακόμη πιο επικίνδυνος είναι όμως ο επενδυτικός προσανατολισμός, με κύριες αιχμές τις εξορύξεις και τον all-inclusive τουρισμό μεγάλης κλίμακας με τις Π.Ο.Τ.Α., τα γήπεδα γκολφ σε άνυδρες περιοχές και τη μηδενική σύνδεση με την τοπική οικονομία. Κεντρικό πολιτικό ζήτημα είναι λοιπόν για μας να διαμορφωθεί ένα συνολικό σχέδιο διεξόδου, που να απαντά ταυτόχρονα και συνδυασμένα στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση.

3. Ποια είναι η θέση των ΟΠ για τον Ασωπό; Θεωρείς ότι το κίνημα αυτό έχει υποστηριχθεί αρκετά; Δεν είναι απαραίτητη μια καμπάνια διαρκείας (τουλάχιστον με την επιμονή κινημάτων όπως το «δεν πληρώνω») μέχρι να παρθούν απτά μέτρα και όχι σποραδικές παρεμβάσεις εδώ ή στο ευρωκοινοβούλιο και τι κάνουν οι ΟΠ γι αυτό εκτός της συνεισφοράς τους στις τοπικές επιτροπές κατοίκων (όπως και τα άλλα κόμματα άλλωστε);
Για τον Ασωπό, οι Οικολόγοι Πράσινοι κάναμε μια κεντρική καμπάνια δημοσιοποίησης τουλάχιστον δυόμιση χρόνων, με επιμονή αντίστοιχη των κινημάτων που αναφέρεις. Με τις προσπάθειες αυτές, δικές μας αλλά και πολλών άλλων, το πρόβλημα αναγνωρίστηκε και από το κράτος. Το πρόβλημα είναι ότι τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν είναι εξαιρετικά ανεπαρκή και δεν λύνουν το πρόβλημα της απορρύπανσης ούτε απαντούν στο «ποιος πληρώνει». Τώρα εστιάζουμε λοιπόν στις πιέσεις για οργανωμένη απορρύπανση, πιέσεις που δεν είναι πάντα θεαματικές: Θέτουμε το θέμα στις συναντήσεις με υπουργούς, συζητάμε το ενδεχόμενο ενός μόνιμου Παρατηρητηρίου για τον Ασωπό. Παράλληλα προωθούμε με επιμονή, ως επείγοντα στόχο, τη θέσπιση ανώτατων ορίων στην παρουσία εξασθενούς χρωμίου στο νερό.

4. Η θέση σας για τις ΜΚΟ: χρειάζεται έλεγχος, ειδικά στις περιβαλλοντικές ΜΚΟ, κατά πόσον εκπληρούν όρους και προϋποθέσεις χρηματοδότησης και τι δράσεις έχουν σχετικά με όρους διαφάνειας; Σημειωτέον ότι πολλά γνωστά στελέχη και των ΟΠ συμμετέχουν σε τέτοιες οργανώσεις – τηρούν τους όρους διαφάνειας και λογοδοσίας που οι ΟΠ τηρούν για το κόμμα τους;
Για τις Μ.Κ.Ο. που έχουν και ευρωπαϊκές ή κρατικές χρηματοδοτήσεις, φυσικά και χρειάζεται έλεγχος και διαφάνεια στα οικονομικά τους. Από τον χώρο αυτό έχουν άλλωστε κατατεθεί συγκεκριμένες προτάσεις για ακόμη μεγαλύτερη διαφάνεια, ώστε να ενισχύεται και η δική τους ανεξαρτησία. Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιδιώκουμε πάντως μια ισχυρή Κοινωνία Πολιτών, με ευρεία συμμετοχή πολιτών σε τέτοιες οργανώσεις, ώστε οι χρηματοδοτήσεις αυτές να έχουν δευτερεύοντα μόνο ρόλο.
Για το κόμμα μας είναι τιμή να έχει μέλη και στελέχη και από τους χώρους αυτούς. Οι οργανώσεις όπου συμμετέχουν στελέχη μας, εννοείται ότι δεν υφίστανται διοικητικούς και οικονομικούς ελέγχους από τους Οικολόγους Πράσινους, τηρούν όμως στο ακέραιο τις αρχές της διαφάνειας και της λογοδοσίας.

5. Ποια είναι η θέση σας για το μνημόνιο; Έχει παράπλευρες θετικές επιπτώσεις ή είναι ένα αρνητικό πακέτο μέτρων που απορρίπτετε; Μιλάμε για αλλαγή μίγματος πολιτικών (πχ να πληρώσουν τα βάρη οι έχοντες) ή για άρνηση οποιουδήποτε συμβολαίου με τους πιστωτές μας;
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε από την πρώτη στιγμή απορρίψει την προσφυγή στο μηχανισμό του Δ.Ν.Τ., προβάλλοντας ως εναλλακτική λύση την ομόφωνη σχεδόν πρόταση του ευρωκοινοβουλίου (έκθεση Γκήγκολντ, Μάρτιος 2010) για έκδοση ευρωπαϊκών ομολόγων για τις χώρες με πρόβλημα επιτοκίων και δανεισμού. Οι πολιτικές του Μνημονίου κινούνται στα ίδια πλαίσια με τις συνταγές του Δ.Ν.Τ. που έχουν εφαρμοστεί σε δεκάδες χώρες με καταστροφικά αποτελέσματα: συνθλίβουν την οικονομία και περιμένουν την ανάκαμψη μέσω επενδύσεων σε εξαγωγικούς τομείς (συνήθως με λεηλασία των φυσικών πόρων). Δε θέλουμε λοιπόν ούτε το Μνημόνιο, ούτε επιστροφή στην πριν το Μνημόνιο εποχή και σε όσα μας οδήγησαν σε αυτό.
Δική μας θέση είναι ότι πρέπει να επενδύσουμε, άμεσα και εκτεταμένα, σε μια ταυτόχρονη διέξοδο από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Κάτι τέτοιο απαιτεί και δημοσιονομική εξυγίανση, με έφοδο στις γκρίζες περιουσίες που συσσωρεύτηκαν από διαφθορά και φοροδιαφυγή, δικαιότερη κατανομή των βαρών, απόλυτη διαφάνεια, ορθολογικότερες δημόσιες δαπάνες, δραστική μείωση των εξοπλισμών, αλλά και παράλληλη αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών που μπορούν να αναπληρώσουν ένα μέρος από τη χαμένη αγοραστική μας δύναμη. Ως Πράσινοι είμαστε αντίθετοι στη συσσώρευση ελλειμμάτων και χρεών χωρίς σοβαρούς λόγους, γιατί αυτό σημαίνει μετακύλιση βαρών στις επόμενες γενιές. Αυξημένες δημόσιες δαπάνες πρέπει κατ’ αρχή να καλύπτονται με υψηλότερη φορολόγηση, με δίκαιη όμως κατανομή.
Όλα αυτά είναι αλλαγές που χρωστάμε πρώτα από όλα στον εαυτό μας, ως κοινωνία. Στο βαθμό όμως που εξακολουθούμε να δανειζόμαστε περισσότερα από όσα επιστρέφουμε και ζητάμε από τους πιστωτές μας να συνεχίσουν να μας δανείζουν, αναπόφευκτα θα διαπραγματευθούμε μαζί τους. Ως Ευρωπαίοι πολίτες όμως έχουμε την απαίτηση να μην επιβάλλει η Ευρώπη σε καμιά χώρα όρους που αντιστρατεύονται την κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα.

6. Η θέση σας για την εκκλησιαστική περιουσία: αναγνωρίζετε την νομιμότητά της ή ζητάτε τον λογιστικό, νομικό επανέλεγχό της ; Τι φορολόγηση πρέπει να έχουν οι 2500 ΝΠΔΔ της εκκλησίας; Πρέπει οι κληρικοί και το υπόλοιπο προσωπικό της να είναι δημόσιοι υπάλληλοι; Τι έργο προσφέρουν ως μέλη μιας συγκεκριμένης θρησκευτικής οργάνωσης; Να χωριστεί η εκκλησία από το κράτος;
Η εκκλησία είναι απαραίτητο να χωριστεί από το κράτος, ώστε να διαφυλάσσεται η θρησκευτική ουδετερότητα της εξουσίας. Το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας δεν είναι νομικό. Νομικός, λογιστικός επανέλεγχος ας γίνει, αλλά η πιθανότητα να αλλάξει κάτι ουσιαστικό είναι πολύ μικρή. Τα νομικά πρόσωπα της εκκλησίας θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον την ίδια φορολόγηση που έχουν και οι Μ.Κ.Ο. Η μισθοδοσία των κληρικών θα πρέπει να απεξαρτηθεί από το κράτος, όμως εδώ τα πράγματα είναι λεπτά: αν θεσπιστεί να χρηματοδοτείται από την εκκλησιαστική περιουσία, κινδυνεύουμε να γεμίσουμε τη χώρα εκατοντάδες καταστροφικά σχέδια real estate, όπως αυτό της Μονής Τοπλού στην Κρήτη. Προσωπικά θα έβλεπα ίσως λογικότερο έναν ειδικό προαιρετικό φόρο για τους πιστούς κάθε θρησκεύματος, όπως ισχύει από δεκαετίες σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.

7. Η θέση σας για τους εξοπλισμούς: Να παγώσουν; Να συνεχίσουν; Χρειάζονται; Ή να αρνηθούμε την αποπληρωμή τους ως αποτέλεσμα πελατειακών και εθνικιστικών συμφερόντων;
Οι εξοπλισμοί ήταν επί χρόνια ένα εργαλείο εξαγωγής θέσεων εργασίας προς τις πολεμικές βιομηχανίες άλλων χωρών, και παράλληλα ένα εργαλείο εκτεταμένης διαφθοράς. Είναι αυτονόητο ότι δεν εξυπηρετούν πια καμιά ανάγκη της χώρας, αφού θα χρειαζόταν άδεια των δανειστών μας για να τους χρησιμοποιήσουμε. Χρειάζεται λοιπόν να μειωθούν δραστικά. 
Ορισμένες περιπτώσεις, όπως οι παραγγελίες που συμφωνήθηκαν την περασμένη άνοιξη όταν ήμασταν ουσιαστικά υπό χρεοκοπία, αποτελούν καραμπινάτες περιπτώσεις «απεχθούς» χρέους και θα πρέπει να μην πληρωθούν. Το θέμα αυτό το έχουμε φέρει και στο ευρωκοινοβούλιο, ενώ ο Κον Μπεντίτ ζήτησε ανοικτά από τον πρωθυπουργό να αρνηθεί την πληρωμή.

8. Για την καταλήστευση του δημοσίου: να καταργηθεί η παραγραφή, να γίνει αναδρομικός έλεγχος εισοδημάτων, καταθέσεων, αποκτημένων περιουσιών από πολιτικούς και υπαλλήλους του δημοσίου και των ΔΕΚΟ; Να γίνει κατάσχεση όσων δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από τα νόμιμα εισοδήματα πχ από το ’81 και μετά;
Είναι κάτι που οι Οικολόγοι Πράσινοι το έχουμε ζητήσει δημόσια από το Μάιο του 2010, και το ξαναθέσαμε πρόσφατα και στον υπουργό Οικονομικών: να δοθεί στη δημοσιότητα το πρώτο και το τελευταίο «Πόθεν Έσχες» κάθε πολιτικού και στελέχους της διοίκησης και να επιστρέψει στο Δημόσιο, ως όφελος από παράνομες πράξεις, κάθε απόκτημα που δε δικαιολογείται από τις φορολογικές δηλώσεις.

9. Τι χρειάζεται να γίνει με την δικαιοσύνη; Ποιες μεταρρυθμίσεις θα την κάνουν ανεξάρτητη, δίκαιη και λειτουργική;
Για τα θέματα της δικαιοσύνης, όπως και για τα υπόλοιπα ζητήματα διακυβέρνησης και αλλαγών στο πολιτικό σύστημα, επεξεργαζόμαστε τις προτάσεις μας αυτή την περίοδο. Τα θέματα αυτά έχουμε συμφωνήσει να περιληφθούν και στην ατζέντα των συζητήσεων με τη Δημοκρατική Αριστερά.

10. Ποια είναι η πρόταση εξουσίας για την αντιμετώπιση της κρίσης;
Απέναντι στην κρίση, οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και την κοινωνία. Οι παλιές βεβαιότητες έχουν καταρρεύσει, και πλήρες σχέδιο για τα νέα δεδομένα δεν έχει κατατεθεί από κανένα πολιτικό χώρο. 
Για την ελληνική πολιτική, οι Οικολόγοι Πράσινοι καταθέτουμε πλήθος συγκεκριμένων και συνεκτικών προτάσεων, που όμως χρειάζονται ακόμη πολλή δουλειά, εκτεταμένη όσμωση με την κοινωνία και σημαντική πίστωση χρόνου για να γίνουν ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο και να ενταχθούν σε μια πρόταση εξουσίας. Αυτά που μας λείπουν όμως, δεν τα βλέπουμε δυστυχώς να υπάρχουν ούτε και σε άλλους πολιτικούς χώρους, παρόλο που αυτοί διαθέτουν τη θεσμική και διοικητική εμπειρία που λείπει σε εμάς.
Για το άμεσο μέλλον, ρίχνουμε λοιπόν το βάρος μας στις απαντήσεις σε τοπικό επίπεδο, όπου υπάρχουν δυνατότητες βιώσιμων απαντήσεων, αλλά και στην Ευρώπη, όπου μπορούν να κριθούν πολλά και όπου ήδη διαμορφώνονται στο ευρωκοινοβούλιο ευρύτερες συναινέσεις για προτάσεις που οι κυβερνήσεις και η Κομισιόν δε θέλουν ούτε να ακούσουν: ευρωομόλογα, φόρος χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, μίνιμουμ κοινός φορολογικός συντελεστής 25% για τις επιχειρήσεις.
Σε εθνικό όμως επίπεδο, είναι δύσκολο να οικοδομηθεί μια αξιόπιστη (αντι)πρόταση εξουσίας, πριν κατακαθίσει η σκόνη από την κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού και καταφέρουμε να δούμε σε τι οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα μπορεί να στηριχθεί κανείς για να ασκήσει πολιτική. 

11. Ποιοι πολιτικοί χώροι «έχουν αξίες διαμετρικά αντίθετες» από τις δικές σας;
Είναι, νομίζω, σαφές ότι μιλάμε για την άκρα δεξιά και τους υποστηρικτές της τυφλής βίας. 

12. Ποιες δυνάμεις εκτός ΔΑ και Συν θα συναντήσετε προσεχώς για διάλογο;
Μας απασχολεί η επικοινωνία με χώρους κοινωνικού φιλελευθερισμού, αλλά και η συνάντηση με ελευθεριακά ρεύματα και κινήματα. Σύντομα θα είμαστε σε θέση να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα γι’ αυτό. 

13. Τι σημαίνει «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, μόνο πράσινα»; Εσύ προσωπικά που τοποθετείσαι στον άξονα αριστεράς – δεξιάς;
Προφανώς αναφέρεσαι στη φράση «Δεν είμαστε αριστερά, δεν είμαστε δεξιά, αλλά πράσινοι», από την πολιτική απόφαση του συνεδρίου μας τον Ιούνιο του 2009. Στο ίδιο κείμενο, η αμέσως προηγούμενη φράση λέει ότι το πράσινο κίνημα «αποτελεί προέκταση και σημερινή ολοκλήρωση όλων των κινημάτων συλλογικής δράσης και κοινωνικής χειραφέτησης, αξιοποιεί χωρίς δογματισμό και προσκόλληση σε ιδεολογίες τις καλύτερες παραδόσεις και προτάσεις από το κίνημα για την ανθρώπινη χειραφέτηση, το σοσιαλιστικό και εργατικό κίνημα και τα κινήματα της αμφισβήτησης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας, της προστασίας του περιβάλλοντος και των εναλλακτικών λύσεων».
Για την προσωπική μου τώρα τοποθέτηση, τώρα: έχοντας ζήσει την Αριστερά μόνο ως ενεργός σε κινήματα και ποτέ ως μέλος πολιτικών της οργανώσεων, νιώθω ότι η – ελληνική τουλάχιστον – αριστερά δε μπόρεσε ποτέ να καταλάβει αυτό που λέμε «προτεραιότητα του κοινωνικού». Είναι φορές, όπως με το μεγάλο κίνημα αμφισβήτησης του 2000-2003, που ό,τι αγγίζουν, μοιάζει να γίνεται κυριολεκτικά στάχτη. Είχα γράψει κι ένα σχετικό άρθρο στην ΕΠΟΧΗ, αμέσως μετά τη Θεσσαλονίκη του 2003.
Αντίθετα με συγκινεί η επιλογή των πρώτων Πράσινων να διαλέξουν ως όνομά τους ένα χρώμα: χωρίς φορτίο διακηρύξεων και αξιώσεων, δήλωνε μόνο ότι τα (τότε) παιδιά της αριστεράς έφευγαν από το σπίτι για κάτι τελείως νέο (στη Γερμανία, κόκκινο είναι το χρώμα και των σοσιαλδημοκρατών).
Στην ιδρυτική συνδιάσκεψη των Οικολόγων Πράσινων είχα πει ότι τη φυσιογνωμία μας τη βλέπω ως «πέρα από την Αριστερά», φέρνοντας τότε ως παραδείγματα τους Ζαπατίστας, τα κινήματα αμφισβήτησης και τα πρώτα βήματα των Πράσινων. Εξακολουθώ να το πιστεύω.

14. Τι εννοείτε με την «οικοδόμηση θεματικών πλειοψηφιών»; Φαντάζομαι ότι αυτό εκφράζει τον «εγκάρσιο διεμβολισμό του πολιτικού συστήματος» - είναι όμως δυνατόν αυτό να γίνει σε κοινωνικά και οικονομικά θέματα όπου ο νεοφιλελευθερισμός, το πελατειακό κράτος, η διαφθορά, η αμοιβή της εργασίας, οι δημόσιες επενδύσεις, το κοινωνικό κράτος κλπ διαχωρίζουν κάθετα τις πολιτικές δυνάμεις και τους οπαδούς τους;
Για μας η πολιτική δε γίνεται πια μόνο μέσα από τα κόμματα, και η κοινωνία δεν απαρτίζεται μόνο από τα ακροατήρια (ή, πολύ περισσότερο, τους «οπαδούς») των κομμάτων. 
Μεγάλο μέρος των πολιτών ενεργοποιείται πια κυρίως για συγκεκριμένα θέματα που τους συγκινούν και ο στόχος για θεματικές πλειοψηφίες απευθύνεται πρώτα σε αυτούς. Τέτοιες θεματικές πλειοψηφίες αποτελούν, άλλωστε, και αναγκαία βάση για κάθε μελλοντική προγραμματική συμφωνία μεταξύ κομμάτων.
Εκτίμησή μας είναι ότι τα κομματικά τείχη δεν είναι πλέον σταθερά, μεγάλο ποσοστό των πολιτών αμφισβητεί το πολιτικό σύστημα και την πολιτική όπως είναι τουλάχιστον σήμερα. Περισσότερο από κάθετους διαχωρισμούς μεταξύ πολιτικών δυνάμεων, τα περισσότερα από τα θέματα που αναφέρεις, διχάζουν από καιρό τα ίδια τα κόμματα εξουσίας στο εσωτερικό τους. Και για να θέσω κι εγώ ένα «αιρετικό» ερώτημα, τι θα εμπόδιζε σήμερα τη Δημοκρατική Αριστερά να συνεργαστεί με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία ή τη «Δράση» του κ. Μάνου για θέματα διαφάνειας ή πολιτικής για τα ναρκωτικά;

15. Αλήθεια, «κανένα από τα άλλα κόμματα δεν έχει πείσει, έστω κατ’ ελάχιστο, την κοινωνία ότι είναι (και) οικολογικό»; Πχ η Δημοκρατική Αριστερά που περιλαμβάνει τον πρώην τομέα οικολογίας του Συν αλλά και μέλη οικολογικών οργανώσεων και πρώην μέλη των ΟΠ;
Για να δώσω μια σαφέστερη εικόνα, θα αναφερθώ στον αείμνηστο Μιχάλη Παπαγιαννάκη: ο ίδιος δήλωνε πάντα αριστερός, η κοινωνία όμως σταθερά τον θεωρούσε οικολόγο. Εκτίμησή μας είναι ότι η Δημοκρατική Αριστερά προς το παρόν απέχει αρκετά από κάτι τέτοιο. Άλλο να περιλαμβάνει ένα κόμμα (και) άτομα με οικολογική ευαισθησία και δράση, άλλο να καταγράφεται στην κοινωνία ένα κόμμα ως οικολογικό.

16. Ο θεματικός διάλογος αντί του συνολικού σε ένα κοινό φόρουμ – όπως προτάθηκε από την ΔΑ – γιατί απορρίπτεται από τους ΟΠ; Δεν υπάρχει κοινή αξιακή βάση με την ΔΑ, και ίσως και με τον Συν;
Η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Το θεματικό διάλογο τον προτείναμε εμείς προς τη Δημοκρατική Αριστερά, πρόταση που ήδη κατέληξε σε συμφωνία να συζητήσουμε για έξι συγκεκριμένα θέματα. Η πρόταση που απορρίψαμε, αφορούσε εφ’ όλης της ύλης προγραμματική διαπραγμάτευση, με δημιουργία μόνιμου κοινού φόρουμ των δύο κομμάτων. Η επίκληση κοινών αξιών μπορεί να στηρίξει σχέσεις διαλόγου και επικοινωνίας, όχι όμως και την επιδίωξη προνομιακής πολιτικής σχέσης ή κοινής πολιτικής προοπτικής.

17. Γιατί ανακοινώνονται «συμφωνίες διαλόγου» αντί αποτελέσματα συμπτώσεων σε επιμέρους θέματα για τα οποία μπορούν να βγαίνουν κοινές ανακοινώσεις; Πολλοί – κι εμείς μεταξύ αυτών - αντιλαμβάνονται αυτές τις συμφωνίες σαν επικοινωνιακά ευρήματα χωρίς ουσία. Τι εμποδίζει την άμεση ανακοίνωση συμπτώσεων; Μήπως η απόφασή σας να μην συνεργαζόσαστε με κανέναν στις εκλογές, όσες κοινές θέσεις κι αν προκύπτουν;
Στα θέματα που θα συζητήσουμε, δεν υπάρχουν μόνο συμπτώσεις αλλά και σοβαρές διαφωνίες. Με το Συνασπισμό, για παράδειγμα, συνυπογράφουμε την έκκληση για Λογιστικό Έλεγχο του χρέους ως βήμα διαφάνειας, διαφωνούμε όμως κατηγορηματικά με τις αντιλήψεις που προεξοφλούν ότι το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους θα αποδειχθεί απεχθές. Με τη Δημοκρατική Αριστερά οι θέσεις μας για το Ελληνικό είναι αντίθετες, καθώς θεωρούμε ότι σε μια πόλη με έλλειμμα 50.000 στρεμμάτων πρασίνου δεν υπάρχουν περιθώρια για οικοδόμηση άκτιστης δημόσιας γης.
ποδεχθήκαμε όμως την πρότασή τους να το συζητήσουμε, και πιθανότατα θα συμφωνήσουμε στο Ελληνικό δε μπορεί να διατεθεί για το χρέος. Συγκλίσεις και αποκλίσεις θα έχουμε και για τα περισσότερα από τα θέματα που θα συζητηθούν. Μέχρι στιγμής δεν είχαμε καμιά πίεση, ούτε από τη Δημοκρατική Αριστερά ούτε από το Συνασπισμό, να επιταχύνουμε την πορεία των συζητήσεων αυτών.
Να τονίσω πάντως ότι τα κόμματα δεν προσδιορίζονται μόνο από τις θέσεις τους, αλλά και από τις προτεραιότητες, τη φυσιογνωμία, το στίγμα, της στρατηγική τους. Έχω την αίσθηση ότι και η ίδια η δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς καθορίστηκε περισσότερο από τέτοιες παραμέτρους, παρά από το καθαρά προγραμματικό σκέλος. Εκλογικές λοιπόν συνεργασίες που τα αγνοούν όλα αυτά, σπάνια έχουν καλή τύχη.

18. Η πρόταση της ΔΑ γιατί χαρακτηρίστηκε «κλειστοφοβική»; Απέκλειε κάποιους; Και επίσης «προνομιακή»; Δεν υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες σχέσεις με όσους μοιραζόμαστε αξίες;
Φόρουμ είναι η λατινική λέξη για την αγορά και σημαίνει από τη φύση του κάτι ανοικτό. Ένα φόρουμ που ιδρύεται κεντρικά από δύο πολιτικά κόμματα με ορίζοντα τη μεταξύ τους πολιτική σύγκλιση, αποτελεί ακριβώς το αντίθετο: ένα κλειστό δωμάτιο, που αποκλείει εκ των πραγμάτων όσους δεν ενδιαφέρονται για μια τέτοια εκλογική σύμπραξη. Διαφορετικά η πρόταση της Δημοκρατικής Αριστεράς θα δήλωνε ανοικτή και σε όσες άλλες αριστερές δυνάμεις δηλώνουν ενδιαφέρον για διάλογο με τις πράσινες ιδέες.
Σε ένα τέτοιο λοιπόν κλειστό δωμάτιο, δε θα θέλαμε να βρεθούμε με άλλο πολιτικό χώρο, παρά μόνο αν τον είχαμε όντως ερωτευθεί. 
Αξίες μοιραζόμαστε με το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Δε νομίζω ότι αυτό δημιουργεί από μόνο του κάποια ιδιαίτερη σχέση. 
Για τους εκτός των τειχών της αριστεράς, η πορεία της την τελευταία δεκαετία σφραγίστηκε από το δίλημμα «περισσότερη ή λιγότερη αριστερά;», δίλημμα που οδήγησε τελικά και στη διάσπασή της.
αταλαβαίνω τη συναισθηματική φόρτιση που μπορεί να έχει για έναν ολόκληρο κόσμο η απάντηση στο δίλημμα αυτό, οι Οικολόγοι Πράσινοι όμως το αντιμετώπιζαν πάντα ως κάτι που αφορά άλλους. Κι αυτό δεν έχει αλλάξει.

19. Γιατί ενώ προβάλετε την οικοδόμηση «θεματικών πλειοψηφιών» ως άξονα των συμμαχιών σας, απορρίπτετε τον χαρακτηρισμό σας ως θεματικού κόμματος;
Μίλησα γι’ αυτό, απαντώντας στην πρώτη ερώτηση: δεν είμαστε ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο «θεματικοί» από όλα τα υπόλοιπα κόμματα που επιλέγουν ένα πολιτικό πρόταγμα. 
Να προσθέσω όμως εδώ ότι οι θεματικές πλειοψηφίες δεν αφορούν μόνο ένα θέμα, και δεν περιορίζονται αποκλειστικά στο περιβάλλον: στο ευρωκοινοβούλιο, για παράδειγμα, έχει διαμορφωθεί μια ευρεία θεματική πλειοψηφία για κοινή οικονομική διακυβέρνηση σε κατευθύνσεις ριζικά διαφορετικές από αυτές που προωθούν οι κυβερνήσεις και η Κομισιόν.

20. Το αμεσοδημοκρατικό σας καταστατικό με την συλλογική ηγεσία των 6 , πιστεύετε ότι μπορεί να δώσει στην κοινωνία ένα συγκεκριμένο στίγμα ή διαχέει το μήνυμα σε προσωπικές εκπροσωπήσεις (άρα και δημιουργία κλίματος έστω παραγόντων) που χρησιμοποιούν τον χώρο που τους δίνεται και συσκοτίζουν την σαφήνεια της πολιτικής σας όπως κάνουν οι τάσεις/συνιστώσες στην αριστερά; Γιατί φοβόσαστε τους έναν/δύο προεδρεύοντες/συντονιστές εφόσον έχετε θητείες και ανακλητότητα και συνέδριο κάθε χρόνο;
Έχουμε ήδη δύο εκπροσώπους Τύπου, που αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα στην εκπροσώπησή μας και ασκούν τα σχετικά καθήκοντα εκ μέρους της 6μελούς γραμματείας. Παρά το χαμηλό προφίλ των εκπροσώπων, το σχήμα αυτό φαίνεται να δουλεύει στην κοινωνία, καθώς ακούγονται πολύ περισσότερο οι Οικολόγοι Πράσινοι ως συλλογικότητα, παρά τα μεμονωμένα στελέχη τους.
Προσωπικές εκπροσωπήσεις» εμφανίζονται μέχρι τώρα σε πολύ περιορισμένο βαθμό: δεν έχω, για παράδειγμα, ακούσει κριτικές ότι η δημόσια παρουσία του ευρωβουλευτή μας συσκοτίζει τη σαφήνεια της πολιτικής μας. Προσπαθούμε όμως να επιλύσουμε έγκαιρα τα προβλήματα που θα παρουσιαστούν εφόσον αποκτήσουμε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, που εκ των πραγμάτων θα έχει πολύ μεγαλύτερη δημοσιότητα από τα κομματικά όργανα. Τα ζητήματα αυτά θα τα συζητήσουμε και στο καταστατικό μας συνέδριο, που ετοιμάζεται για τον Ιούνιο.

21. Πως σας φαίνεται ένα ομοσπονδιακό σχήμα «αριστεράς και οικολογίας» ως εναλλακτική πρόταση εξουσίας;
Μια κυβέρνηση συνεργασίας «Αριστεράς και Οικολογίας» θα την έβρισκα πολύ ενδιαφέρουσα ως πρόταση. Για να μας απασχολήσει όμως κάτι ρεαλιστικά, θα πρέπει πρώτα το εκλογικό μας άθροισμα να μεγαλώσει κατά 4-5 φορές.

22. Στις δημοτικές υπήρξαν προβλήματα στις συνεργασίες με κόμματα της αριστεράς και ποια είναι αυτά; Ο ίδιος κατεβήκατε στην Πελοπόννησο - ποια είναι η εμπειρία σας; Οι τοπικοί ΟΠ είχαν θετική στάση και βοηθητική της συνεργασίας; Που σας ενόχλησε η ΔΑ;
Στις περιφερειακές εκλογές συζητήσαμε στις περισσότερες περιφέρειες και με τη Δημοκρατική Αριστερά, και με το Συνασπισμό. Από τις συμφωνίες που καταλήξαμε, υλοποιήθηκαν μόνο όσες είχαν επικεφαλής από την αριστερά. Στις περιπτώσεις αυτές, οι συνεργασίες προχώρησαν σε πολύ θετικό κλίμα, αλλά είχαν απογοητευτικά αποτελέσματα.
Όπου όμως είχε συμφωνηθεί επικεφαλής Πράσινος (στο Νότιο Αιγαίο με ΣΥΝ, στην Πελοπόννησο με ΔΑ) ή ανένταχτος (στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη, και με τους δύο), οι συμφωνίες έσπασαν πριν κατατεθούν τα ψηφοδέλτια.
Προβλήματα υπήρξαν ακόμη και όπου συνεργαστήκαμε: λεπτομέρειες θα ήταν καλύτερο να συζητούσαμε από κοντά. Στις περιφέρειες όπου η Δημοκρατική Αριστερά, που δεν είχε δικά της ψηφοδέλτια, προτίμησε να μη στηρίξει κανέναν παρά να ψηφίσει πράσινους.
Στην Πελοπόννησο, είχα δώσει ο ίδιος προς τη Δημοκρατική Αριστερά τις εγγυήσεις για τη στήριξη των Οικολόγων Πράσινων στο συμφωνημένο κοινό ψηφοδέλτιο, εγγυήσεις που δύο μέρες μετά κρίθηκαν ανεπαρκείς. Η ΔΑ κράτησε για τον εαυτό της τον συμφωνημένο ως κοινό τίτλο, ενώ υπήρξαν άτομα που πείστηκαν να είναι υποψήφιοι μαζί της με τη διαβεβαίωση ότι «συμμετέχουν και οι Οικολόγοι Πράσινοι». Από τους τοπικούς Ο.Π., στη συνεργασία είχε εναντιωθεί μόνο ένα στέλεχος, καταγγέλλοντάς τη μάλιστα ως «όνειδος» για το χώρο μας. Ο ίδιος τελικά έκανε δημόσια δήλωση υπέρ… του συνδυασμού της ΔΑ δύο μέρες πριν τις κάλπες, και τώρα είναι μέλος της Δημοκρατικής Αριστεράς.

23. Τα ποικίλα ρεύματα που υπάρχουν στους κόλπους σας πως εκφράζονται; Υπάρχουν αποδεκτές τάσεις όπως στους γερμανούς πράσινους (φούντις και ρεάλος) ή συγκεντρώνονται γύρω από πρόσωπα; Τι θα φέρει πχ η αντικατάσταση Τρεμόπουλου με Χρυσόγελο στην ευρωβουλή λόγω θητείας;
Τα ρεύματα στους κόλπους μας επιλέγουν τα ίδια τους τρόπους που θα εκφραστούν. Υπάρχει όμως η δικλείδα, οι εσωτερικές εκλογικές ρυθμίσεις να μην οδηγούν σε πλειοψηφικό σύστημα. 
Η θητεία Τρεμόπουλου στην ευρωβουλή δεν έχει φέρει εσωτερικές αναταράξεις, θεωρείται από όλους επιτυχημένη, και ελπίζουμε να είναι εξίσου θετική και η παρουσία του επόμενου που θα αναλάβει μετά την εναλλαγή. Η συνέχεια στις περιπτώσεις αυτές διασφαλίζεται με τη διατήρηση μιας σταθερής ομάδας συνεργατών που δεν υπόκεινται σε εναλλαγή, την εμπλοκή και του επόμενου/προηγούμενου ευρωβουλευτή με την ομάδα των συνεργατών, την πολιτική δέσμευση του ευρωβουλευτή από το πρόγραμμα και τις θέσεις των Οικολόγων Πράσινων, τη συμμετοχή στις συλλογικότητες των πράσινων ευρωβουλευτών, αλλά και τη στενή επικοινωνία του ευρωβουλευτή με την εκτελεστική γραμματεία.

(Από: http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/03/blog-post_30.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.