Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Β. Πισσίας | Ποιος είναι ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των Ο.Π.


Βγαλμένος από τα σπλάχνα της κοινωνίας των πολιτών, των κινημάτων και του αριστερού διεθνούς ακτιβισμού

Ο Βαγγέλης Πισσίας είναι ο εκλεκτός των Οικολόγων Πράσινων για να οδηγήσει το κόμμα στις ευρωεκλογές 2014. Εξελέγη με ικανή διαφορά ψήφων από τους συνυποψήφιους του, καθώς από την κομματική βάση των Πράσινων εκτιμήθηκε ως χρησιμότερη σε αυτή την πνιγηρή υφεσιακή φάση για την ελληνική κοινωνία η πιο αντισυστημική του οπτική.

Αριστερός, κινηματικός και ακτιβιστής, φημισμένος για τις γνώσεις του σε θέματα της Μέσης Ανατολής ως Έλληνας Αιγυπτιώτης και ιδιαίτερα γνωστός από την αγωνιστική δράση του στο  παλαιστινιακό, με αποκορύφωμα το συντονισμό της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», στα πλαίσια του ευρύτερου διεθνούς κινήματος Free Gaza Movement επέλεξε και τον επέλεξαν για την ανάληψη της ευθύνης καθοδήγησης των ΟΠ στις ιδιαίτερες κρίσιμες ερχόμενες ευρωεκλογές, τόσο για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα όσο και για την ίδια την πολιτική και οικονομική επιβίωση του ελληνικού πράσινου κόμματος. Έργο που του ανατέθηκε μέσω μιας μαζικής σύγχρονης διαδικασίας εκλογής κάλπης και διαδικτύου από 600 μέλη του κόμματος και το οποίο θα πρέπει να φέρει εις πέρας από κοινού μαζί με τον εκλεγέντα ως δεύτερο στην κατάταξη της πράσινης ευρωλίστας και νυν ευρωβουλευτή του κόμματος Ν. Χρυσόγελο, λόγω του συστήματος εναλλαγής θητείας που εφαρμόζουν οι Ο.Π.

Για τη δράση του στο παλαιστινιακό και στα ευρύτερα ζητήματα πολιτικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων των λαών της Μέσης Ανατολής έχει γίνει στόχος επίσημων και ανεπίσημων επιθέσεων από την ισραηλινή πλευρά, ιδίως μετά τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο “Ship to Gaza” και τη σύλληψή και «ταλαιπωρία» του από τις ισραηλινές αρχές για το ρόλο του στην αποστολή. Οι πολιτικοί του φίλοι τον εκτιμούν για αυτή την αγωνιστική του στάση, έξω από στενούς κομματικούς εναγκαλισμούς για τρεις δεκαετίες και πλέον ως τώρα, από τον αντιδικτατορικό αγώνα της νεότητάς του μέχρι τις μέρες μας και με επίκεντρο το παλαιστινιακό, το συριακό και άλλα μεσανατολικά θέματα, ενώ οι πολιτικοί αντίπαλοι και επικριτές του, μεταξύ των οποίων φυσικά και εκφραστές φιλοισραηλινών απόψεων, του χρεώνουν εξτρεμισμό από τη δική τους πλευρά και προσέγγιση με αφορμή γεγονότα όπως η κατάθεσή του ως μάρτυρα υπεράσπισης στη δίκη του ΕΛΑ υπέρ του ηγετικού της στελέχους Χ.Τσιγαρίδα και τη γενικότερη βοήθεια που προσφέρει η υποστήριξή του στις ανθρωπιστικές αποστολές στη Γάζα προς την σκληροπυρηνική Χαμάς, η οποία έχει καταγγελθεί ως τρομοκρατική οργάνωση από την Ε.Ε., όπως αναφέρουν.

Ερωτηματικό και ταυτόχρονα στοίχημα αποτελεί αν η γενικότερη πολιτική και ακτιβιστική δράση του μπορεί να κεφαλαιοποιηθεί πολιτικά σε όφελος των Ο.Π. σε μια αναμφισβήτητα πολωτική πολιτική συγκυρία μεταξύ των κύριων εκφραστών αριστεράς-δεξιάς, όπως και το ζήτημα της συνοχής στην έκφραση των Ο.Π. που απαιτεί αγαστή συνεργασία με την πιο συστημική πλευρά του κόμματος. Πλευρά, η οποία επιθυμεί μεγαλύτερη σύγκλιση με το πολιτικό πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος.

Ο Β.Πισσίας, με συμπληρωμένη την έκτη δεκαετία της ζωής του, πέραν της κινηματικής και ακτιβιστικής του δράσης και της απόφασής του να δραστηριοποιηθεί μετά από δεκαετίες στην ενεργό πολιτική, είναι καθηγητής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και πατέρας τεσσάρων παιδιών. Ειδικότερα, σύμφωνα με το επίσημο επαγγελματικό βιογραφικό του, είναι Καθηγητής Τ.Ε.Ι. Αθήνας , Υπεύθυνος Εργαστηρίου Διαχείρισης Υδάτινων Πόρων, Διδάκτωρ του «Universitι de Picardie Amiens» (Γαλλία 1993) στο αντικείμενοΤεχνολογικές μεταλλαγές και περιφερειακές προσαρμογές και Δρ ΙΙΙ κύκλου σπουδών του «Institut d΄Etudes du Dιveloppement Economique et Social» (IEDES) του Universitι de Paris I – Sorbonne (Γαλλία 1980) στο αντικείμενο Γεωργική Ανάπτυξη και Προγραμματισμός. Έχει εξειδίκευση στην Υδραυλική των Αρδευτικών Περιμέτρων στην «Ecole Nationale du Gιnie Rural des Eaux et Forets – ΕΝGREF» ( Γαλλία 1973 ), κι είναι Διπλωματούχος Αγρονόμος & Τοπογράφος Μηχανικός της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π. Θεσσαλονίκης.

---------------------------

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

"Οι Οικολόγοι πρέπει να γίνουν και κίνημα"


Με πολυσχιδείς σπουδές, προϋπηρεσία στην τεχνολογική εκπαίδευση (ΤΕΙ) και πλούσια ακτιβιστική δράση, ο Β. Πισσίας συμμετέχει ενεργά στη νέα πορεία των Οικολόγων Πράσινων, από τη θέση του υποψηφίου στο ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών. Οπως λέει στην «Εφ.Συν.», η απόφαση στηρίζεται στην πραγματικότητα της αποδέσμευσης νέων κοινωνικών δυνάμεων από τα καθεστωτικά κόμματα, καθώς εκτιμά ότι το «αδύνατο σημείο» των Ο.Π. είναι η κινηματική έκφραση.

«Η πολιτική οικολογία βρίσκεται σε ρήξη με τα μεταπολεμικά life styles, με τον καταναλωτισμό και τον δήθεν αναπτυξιακό παραγωγισμό»

Βαγγέλης Πισσίας




Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου

Πώς φτάσατε στην απόφαση να συμμετάσχετε στην εκλογική διαδικασία;

Η απόφαση των αποφάσεων… Υστερα από 35 χρόνια αποδέχθηκα την επανασύνδεσή μου με αυτό που λέγεται «πολιτικό κόμμα». Και οι Οικολόγοι Πράσινοι (Ο.Π.) απέκτησαν τελικά δομή και αντίληψη «κατά κόσμον» κόμματος, γεγονός που έκανε την απόφασή μου ακόμη πιο δύσκολη. Ομως, τον τελευταίο καιρό σε τούτη τη χώρα ήρθαν τα πάνω κάτω. Οχι με τον τρόπο ακριβώς που εγώ θα ήθελα. Αλλά με τρόπους που έχουν, ωστόσο, το δικό τους ενδιαφέρον. Υπήρξε πολιτικο-ιδεολογική απεμπλοκή από τα καθεστωτικά κόμματα που συντέλεσε σε αποδεσμεύσεις και μετακινήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου παρουσίασαν οι αποδεσμεύσεις καθημερινών και προπαντός νέων ανθρώπων. Το ενδιαφέρον αυτό έχει βέβαια και τη σκοτεινή του πλευρά, βλέπε μετακινήσεις προς τη Χρυσή Αυγή. Εχει όμως και την ελπιδοφόρα του πλευρά, τις μετακινήσεις προς άλλους πολιτικούς χώρους. Μέσα σε αυτούς ευτύχησαν να συμπεριληφθούν και οι Ο.Π.

Εσείς όμως προσωπικά πώς και πήρατε την απόφαση;

Η πρόσκληση, πριν από τρεις μόλις βδομάδες, να είμαι υποψήφιος για την ευρωλίστα των Ο.Π., έγινε από παλιούς συναγωνιστές και φίλους που μετέχουν στη ζωή των Ο.Π., όσο και -προπαντός- από τους πολύ νεότερους που μόλις ανέφερα. Αυτό έκαμψε τις αντιστάσεις μου. Αλλωστε, είναι αλήθεια πως όλο και συχνότερα άκουγα τα τελευταία χρόνια από φίλους την παραίνεση «καλά τα έξω, αδελφέ, αλλά ασχολήσου κάπως πιο ενεργά και με τα εδώ». Σε λίγες μέρες τα τακτικά μέλη του κόμματος θα κάνουν την επιλογή τους. Την οποιαδήποτε απόφασή τους όλοι θα τη στηρίξουμε. Το κατά δύναμιν.

Πώς αποτιμάτε τη μέχρι τώρα πορεία των Οικολόγων Πράσινων και ποια η προοπτική τους;

Η Ελλάδα για την πολιτική οικολογία είναι μια δύσκολη χώρα. Οπως και οι Ελληνες που ασχολούνται με την πολιτική είναι δύσκολοι άνθρωποι. Και δεν εξαιρούνται από αυτό, η αλήθεια να λέγεται, ούτε οι οικολόγοι. Αυτός είναι ο ένας λόγος που δεν υπήρξε εδώ πολιτική ανάπτυξη του οικολογικού χώρου, ανάλογη με αυτήν άλλων χωρών. Το πιο μεγάλο πρόβλημα ήταν ωστόσο η αδυναμία κινηματικής έκφρασης. Οι Ο.Π. μπορεί να έγιναν κόμμα, αλλά πρέπει να γίνουν και κίνημα. Κίνημα, ρεύμα, ριζοσπαστικό αλλά και με προτάσεις στέρεες και ρεαλιστικές. Τόσο για την κοινωνία όσο και για τη χώρα υπάρχουν, πιστεύω, τα «φόντα» σήμερα. Ας μην παραλείψω, τέλος, να πω ότι διδάσκω «Διαχείριση Υδατικών Πόρων», είχα πριν από πολλά χρόνια δάσκαλο και τον Rene Dumond, άρα είμαι εντός θέματος.

Θεωρείτε ότι έχετε να πείτε κάτι διαφορετικό από τα άλλα κόμματα στο θέμα της κρίσης; Εχετε πρόταση;

Πολλά διαφορετικά και πολύ διαφορετικές προτάσεις. Η πολιτική-κοινωνική οικολογία είναι τόσο οραματικά, βλέπε φιλοσοφία ζωής, όσο και πραγματιστικά, βιωματικά, βλέπε στάση ζωής, κίνημα, πράγματι, του άλλου άκρου. Πιστεύω δηλαδή πως άδικα κατηγορούν γι” αυτό τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πολική οικολογία βρίσκεται σε ρήξη με τα μεταπολεμικά life styles, με τον καταναλωτισμό και τον δήθεν αναπτυξιακό παραγωγισμό, που στις θεωρούμενες αναπτυγμένες χώρες κατέληξε σε καζινο-καπιταλισμό και σε οικολογική μάστιγα. Αντίθετα έχει κοινωνική πρόταση που εστιάζει στην υποστήριξη της πραγματικής φτωχολογιάς, αυτής που ρήμαξε η κρίση. Πράξη και όχι λόγια κοινωνικής αλληλεγγύης. Εχει κοινωνικο-οικονομική πρόταση, κι όχι οικονομίστικη πρόταση. Προτείνει την ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στη λογική της εξάπλωσης αυθεντικών, πρότυπων-καινοτόμων παραγωγικών δραστηριοτήτων. Ομως με πρόταση οικολογικά θεμελιωμένη και εργασιακά διασφαλισμένη. Εχει παράλληλα πρόταση αναβίωσης, ολικής επαναφοράς θα “λεγα, του καθημερινού πολιτισμού και ενός κινήματος παιδείας αιχμής αλλά κυρίως βάθους.

Πώς τοποθετείστε σε σχέση με τα άλλα πολιτικά κόμματα; Ποια κόμματα βάζετε «απέναντι» και με ποιο κόμμα ή κόμματα είστε πιο κοντά;

Ως προς την ουσία της πολιτικής τοποθετούμαστε απέναντι-ενάντια στον κυβερνητικό μνημονιακό συνασπισμό, αλλά και νιώθουμε μακριά από τον άχρωμο, άοσμο, άγευστο αντιμνημονιακό αντιπολιτευτικό λόγο. Λόγο μόνο, και κατεξοχήν επικοινωνιακό. Γιατί πράξη, γιοκ. Οσο για το «πιο κοντά»; Ως προς αυτό, η λέξη «κοντά» δεν φτάνει, η ζωή θα δείξει εάν, στη βάση τίνος ελάχιστου, όμως τολμηρού, ριζοσπαστικού προγράμματος και με ποιους θα μπορέσουν οι Ο.Π. να συμπορευτούν. Οι Ο.Π. δεν θέλουν να «καούν» για ένα τίποτα. Τέλος, ως προς το λογικό «υπονοούμενο». Αφορά συνήθως τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύουμε ότι βλέπει αλλού. Βλέπει «ψηλά», προς το παλιό πολιτικό προσωπικό. Εκεί κάνει προσκλητήριο. Ετσι όμως απομακρύνεται από τη φυσική του θέση. Υστερα, όλη εκείνη η τρίχρονη μονότονη ρητορεία για καλή και κακή διαπραγμάτευση του χρέους. Υπάρχει βέβαια μια αδήριτη αλήθεια. Η Ελλάδα της κρίσης δεν θα ανασάνει αν δεν συστρατευτεί, δεν λέμε συναθροιστεί, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Σας έχουμε δει να συμμετέχετε ακτιβιστικά ως συντονιστής στις αποστολές «Ενα καράβι για τη Γάζα». Πώς βλέπετε το Παλαιστινιακό, αλλά και τις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις;

Οπως τότε που τραγουδήσαμε Μικρούτσικο, «η μισή μου καρδιά στη… ματωμένη Παλαιστίνη (ας μου επιτρέψει την παράφραση) βρίσκεται»… Για τις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις το πρόβλημα είναι ότι γίνονται στη βάση της δικής τους ατζέντας και των δικών μας ψευδαισθήσεων. Οσο για το ίδιο το Ισραήλ, συμμερίζομαι τη γνώμη των άξιων Εβραίων -φίλοι ορισμένοι από αυτούς- που πιστεύουν πως το Ισραήλ για να επιβιώσει εκεί κάτω πρέπει να αλλάξει την πολιτική του, τουλάχιστον, ριζικά.
Σύνδεσμος άρθρου : http://www.efsyn.gr/?p=156962