Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Απανάπτυξη: και τώρα τι;


Άντε κι τη μάθαμε και την Απανάπτυξη. Και βλέπουμε γύρω μας το “ξεφούσκωμα” να εφαρμόζεται στη βίαιη μορφή του, με τις γνωστές συνέπειες στη καθημερινότητα του καθ' ενός μας. Το επόμενο βήμα ποιο είναι; Πως παντρεύεται αυτή η καθημερινότητα με τις οραματικές Θεωρίες ενός Κινήματος, ειδικά όταν αυτό δεν έχει αναπτυχθεί παρά ελάχιστα κι αποσπασματικά;

Η εφαρμογή ενός Οικονομικού συστήματος απαιτεί Πολιτική Βούληση. Το τελευταίο “θαύμα” της πολυεπίπεδης Παγκόσμιας Κρίσης, η κρίση των Αγορών Χρέους, απέδειξε πως η μόνη Πολιτική Βούληση που υπάρχει, στρέφεται γύρω από την διαιώνιση ενός προβληματικού συστήματος. Οι Κυβερνήσεις, έχοντας μέλη τους, υπαλλήλους (πρώην ή/και επόμενους) του Χρηματοπιστωτικού Συστήματος, λειτουργούν με γνώμονα την επιβίωση του καταρρέοντος οικοδομήματος τους. Έτσι, οδηγούν τις χώρες τους σε “εφαρμογές μνημονίων” ή “μέτρα λιτότητας” ή “επιλεκτικές χρεοκοπίες” ή όπως αλλιώς θέλετε, που φυσικά βαθαίνουν την Κρίση, πλήττοντας τους “πολλούς”. Η Παγκόσμια Επιβράδυνση συντελείται, και τα χρηματιστήρια (που προεξοφλούν αποτελέσματα), εσχάτως προεξόφλησαν παγκοσμίως, τα πρώτα ορατά αποτελέσματά της. Μένει να δούμε που είναι ο πάτος.