"Οι Οικολόγοι πρέπει να γίνουν και κίνημα"

Με πολυσχιδείς σπουδές, προϋπηρεσία στην τεχνολογική εκπαίδευση (ΤΕΙ) και πλούσια ακτιβιστική δράση, ο Β. Πισσίας συμμετέχει ενεργά στη νέα πορεία των Οικολόγων Πράσινων, από τη θέση του υποψηφίου στο ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών. Οπως λέει στην «Εφ.Συν.», η απόφαση στηρίζεται στην πραγματικότητα της αποδέσμευσης νέων κοινωνικών δυνάμεων από τα καθεστωτικά κόμματα, καθώς εκτιμά ότι το «αδύνατο σημείο» των Ο.Π. είναι η κινηματική έκφραση.

«Η πολιτική οικολογία βρίσκεται σε ρήξη με τα μεταπολεμικά life styles, με τον καταναλωτισμό και τον δήθεν αναπτυξιακό παραγωγισμό»

Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου

• Πώς φτάσατε στην απόφαση να συμμετάσχετε στην εκλογική διαδικασία;

Η απόφαση των αποφάσεων… Υστερα από 35 χρόνια αποδέχθηκα την επανασύνδεσή μου με αυτό που λέγεται «πολιτικό κόμμα». Και οι Οικολόγοι Πράσινοι (Ο.Π.) απέκτησαν τελικά δομή και αντίληψη «κατά κόσμον» κόμματος, γεγονός που έκανε την απόφασή μου ακόμη πιο δύσκολη. Ομως, τον τελευταίο καιρό σε τούτη τη χώρα ήρθαν τα πάνω κάτω. Οχι με τον τρόπο ακριβώς που εγώ θα ήθελα. Αλλά με τρόπους που έχουν, ωστόσο, το δικό τους ενδιαφέρον. Υπήρξε πολιτικο-ιδεολογική απεμπλοκή από τα καθεστωτικά κόμματα που συντέλεσε σε αποδεσμεύσεις και μετακινήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου παρουσίασαν οι αποδεσμεύσεις καθημερινών και προπαντός νέων ανθρώπων. Το ενδιαφέρον αυτό έχει βέβαια και τη σκοτεινή του πλευρά, βλέπε μετακινήσεις προς τη Χρυσή Αυγή. Εχει όμως και την ελπιδοφόρα του πλευρά, τις μετακινήσεις προς άλλους πολιτικούς χώρους. Μέσα σε αυτούς ευτύχησαν να συμπεριληφθούν και οι Ο.Π.

• Εσείς όμως προσωπικά πώς και πήρατε την απόφαση;

Η πρόσκληση, πριν από τρεις μόλις βδομάδες, να είμαι υποψήφιος για την ευρωλίστα των Ο.Π., έγινε από παλιούς συναγωνιστές και φίλους που μετέχουν στη ζωή των Ο.Π., όσο και -προπαντός- από τους πολύ νεότερους που μόλις ανέφερα. Αυτό έκαμψε τις αντιστάσεις μου. Αλλωστε, είναι αλήθεια πως όλο και συχνότερα άκουγα τα τελευταία χρόνια από φίλους την παραίνεση «καλά τα έξω, αδελφέ, αλλά ασχολήσου κάπως πιο ενεργά και με τα εδώ». Σε λίγες μέρες τα τακτικά μέλη του κόμματος θα κάνουν την επιλογή τους. Την οποιαδήποτε απόφασή τους όλοι θα τη στηρίξουμε. Το κατά δύναμιν.

• Πώς αποτιμάτε τη μέχρι τώρα πορεία των Οικολόγων Πράσινων και ποια η προοπτική τους;

Η Ελλάδα για την πολιτική οικολογία είναι μια δύσκολη χώρα. Οπως και οι Ελληνες που ασχολούνται με την πολιτική είναι δύσκολοι άνθρωποι. Και δεν εξαιρούνται από αυτό, η αλήθεια να λέγεται, ούτε οι οικολόγοι. Αυτός είναι ο ένας λόγος που δεν υπήρξε εδώ πολιτική ανάπτυξη του οικολογικού χώρου, ανάλογη με αυτήν άλλων χωρών. Το πιο μεγάλο πρόβλημα ήταν ωστόσο η αδυναμία κινηματικής έκφρασης. Οι Ο.Π. μπορεί να έγιναν κόμμα, αλλά πρέπει να γίνουν και κίνημα. Κίνημα, ρεύμα, ριζοσπαστικό αλλά και με προτάσεις στέρεες και ρεαλιστικές. Τόσο για την κοινωνία όσο και για τη χώρα υπάρχουν, πιστεύω, τα «φόντα» σήμερα. Ας μην παραλείψω, τέλος, να πω ότι διδάσκω «Διαχείριση Υδατικών Πόρων», είχα πριν από πολλά χρόνια δάσκαλο και τον Rene Dumond, άρα είμαι εντός θέματος.

• Θεωρείτε ότι έχετε να πείτε κάτι διαφορετικό από τα άλλα κόμματα στο θέμα της κρίσης; Εχετε πρόταση;

Πολλά διαφορετικά και πολύ διαφορετικές προτάσεις. Η πολιτική-κοινωνική οικολογία είναι τόσο οραματικά, βλέπε φιλοσοφία ζωής, όσο και πραγματιστικά, βιωματικά, βλέπε στάση ζωής, κίνημα, πράγματι, του άλλου άκρου. Πιστεύω δηλαδή πως άδικα κατηγορούν γι” αυτό τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πολική οικολογία βρίσκεται σε ρήξη με τα μεταπολεμικά life styles, με τον καταναλωτισμό και τον δήθεν αναπτυξιακό παραγωγισμό, που στις θεωρούμενες αναπτυγμένες χώρες κατέληξε σε καζινο-καπιταλισμό και σε οικολογική μάστιγα. Αντίθετα έχει κοινωνική πρόταση που εστιάζει στην υποστήριξη της πραγματικής φτωχολογιάς, αυτής που ρήμαξε η κρίση. Πράξη και όχι λόγια κοινωνικής αλληλεγγύης. Εχει κοινωνικο-οικονομική πρόταση, κι όχι οικονομίστικη πρόταση. Προτείνει την ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, στη λογική της εξάπλωσης αυθεντικών, πρότυπων-καινοτόμων παραγωγικών δραστηριοτήτων. Ομως με πρόταση οικολογικά θεμελιωμένη και εργασιακά διασφαλισμένη. Εχει παράλληλα πρόταση αναβίωσης, ολικής επαναφοράς θα “λεγα, του καθημερινού πολιτισμού και ενός κινήματος παιδείας αιχμής αλλά κυρίως βάθους.

• Πώς τοποθετείστε σε σχέση με τα άλλα πολιτικά κόμματα; Ποια κόμματα βάζετε «απέναντι» και με ποιο κόμμα ή κόμματα είστε πιο κοντά;

Ως προς την ουσία της πολιτικής τοποθετούμαστε απέναντι-ενάντια στον κυβερνητικό μνημονιακό συνασπισμό, αλλά και νιώθουμε μακριά από τον άχρωμο, άοσμο, άγευστο αντιμνημονιακό αντιπολιτευτικό λόγο. Λόγο μόνο, και κατεξοχήν επικοινωνιακό. Γιατί πράξη, γιοκ. Οσο για το «πιο κοντά»; Ως προς αυτό, η λέξη «κοντά» δεν φτάνει, η ζωή θα δείξει εάν, στη βάση τίνος ελάχιστου, όμως τολμηρού, ριζοσπαστικού προγράμματος και με ποιους θα μπορέσουν οι Ο.Π. να συμπορευτούν. Οι Ο.Π. δεν θέλουν να «καούν» για ένα τίποτα. Τέλος, ως προς το λογικό «υπονοούμενο». Αφορά συνήθως τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύουμε ότι βλέπει αλλού. Βλέπει «ψηλά», προς το παλιό πολιτικό προσωπικό. Εκεί κάνει προσκλητήριο. Ετσι όμως απομακρύνεται από τη φυσική του θέση. Υστερα, όλη εκείνη η τρίχρονη μονότονη ρητορεία για καλή και κακή διαπραγμάτευση του χρέους. Υπάρχει βέβαια μια αδήριτη αλήθεια. Η Ελλάδα της κρίσης δεν θα ανασάνει αν δεν συστρατευτεί, δεν λέμε συναθροιστεί, η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

• Σας έχουμε δει να συμμετέχετε ακτιβιστικά ως συντονιστής στις αποστολές «Ενα καράβι για τη Γάζα». Πώς βλέπετε το Παλαιστινιακό, αλλά και τις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις;

Οπως τότε που τραγουδήσαμε Μικρούτσικο, «η μισή μου καρδιά στη… ματωμένη Παλαιστίνη (ας μου επιτρέψει την παράφραση) βρίσκεται»… Για τις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις το πρόβλημα είναι ότι γίνονται στη βάση της δικής τους ατζέντας και των δικών μας ψευδαισθήσεων. Οσο για το ίδιο το Ισραήλ, συμμερίζομαι τη γνώμη των άξιων Εβραίων -φίλοι ορισμένοι από αυτούς- που πιστεύουν πως το Ισραήλ για να επιβιώσει εκεί κάτω πρέπει να αλλάξει την πολιτική του, τουλάχιστον, ριζικά.

Σύνδεσμος άρθρου : http://www.efsyn.gr/?p=156962