Με μπροστάρη τον ''κόκκινο'' Ντάνι...

του Θάνου Γιαννούδη* 

Πολύς λόγος γίνεται και πάλι για το Ντανιέλ Κον Μπεντίτ τις τελευταίες μέρες, με αφορμή δήλωσή του πως θα ήθελε να είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής το 2014 με τους Έλληνες Οικολόγους-Πράσινους, για να στείλει τα δικά του μηνύματα αλληλεγγύης. Μάλιστα, στην εσωτερική συζήτηση που λαμβάνει χώρα στο κόμμα αλλά και σε ένα άτυπο ηλεκτρονικό δημοψήφισμα, ένα σημαντικό κομμάτι του χώρου τάσσεται υπέρ μιας τέτοιας κίνησης.

Σίγουρα η τοποθέτηση της θρυλικής μορφής του Μάη του '68 στην κορυφή της λίστας των υποψηφίων -όπως ακούγεται ότι θα του προταθεί- θα έδινε στο ευρωψηφοδέλτιό μας ιδιαίτερο κύρος, δυστυχώς όμως για τον Κον Μπεντίτ ο χρόνος δεν έχει σταματήσει εκεί. Τα όσα έχει πράξει κι έχει δηλώσει ο ''κόκκινος'' Ντάνι στην πάροδο των ετών δεν αντιστοιχούν σε καμία περίπτωση σε έναν επαναστάτη, ούτε καν σε κάποιον ''ριζοσπάστη-ρεφορμιστή'', όπως εσχάτως ο ευρωβουλευτής αυτοαποκαλείται. Η πορεία του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ τα τελευταία χρόνια ελάχιστα διαφέρει από την αντίστοιχη κάποιου επαγγελματία πολιτικού αστικού κόμματος.


Δεν θα αναφερθώ εδώ στις εσωτερικές προστριβές των Πράσινων τη δεκαετία του '80 ούτε καν στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία την επόμενη δεκαετία, επειδή δεν έχω ζήσει από κοντά τις διεργασίες την περίοδο εκείνη λόγω της νεαρής μου ηλικίας. Οι συνέπειες, πάντως, των αποφάσεων που έλαβε τότε ο Ντάνι μιλούν από μόνες τους. Θα αναφερθώ μόνο σε μερικές δηλώσεις των τελευταίων δυόμιση ετών που ανήκω στο χώρο, οι οποίες μού έκαναν ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση:
- Ο ''κόκκινος'' Ντάνι δεν ήταν που στήριξε από την πρώτη στιγμή το μνημόνιο, εν αντιθέσει με το κόμμα μας, εγκωμιάζοντας μάλιστα το Γιώργο Παπανδρέου για τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί; Μάλιστα, πρόσφατα εγκωμίασε και τη ΔΗΜΑΡ για τη στάση της να συνεισφέρει στην προσπάθεια που γίνεται, προσπάθεια που στην ουσία της δεν είναι άλλη από την εφαρμογή ενός αποτυχημένου σχεδίου που οδηγεί εντέλει στην έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
- Ο ''κόκκινος'' Ντάνι δεν ήταν που ανακίνησε χωρίς λόγο κι ενώ το θέμα είχε παγώσει το μακεδονικό ζήτημα στην περσινή εκλογική εκστρατεία, ένα θέμα το οποίο δίνει σε φασιστικούς κύκλους λαβή να μας επιτίθενται χυδαία και άδικα, βασιζόμενοι μόνο σε μυθεύματα και νοθεύσεις του διαδικτύου;
- Ο ''κόκκινος'' Ντάνι δεν ήταν που έκοψε τις γέφυρές μας με το χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, παραλλάσσοντας το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και κινδυνολογώντας; Το θέμα έπαιξε, μάλιστα, πρώτο σε ''μεγάλο'' κανάλι που είχε τους Οικολόγους-Πράσινους γραμμένους για χρόνια και τους θυμήθηκε μόνο όταν το συνέφεραν στην αντι-αριστερή εκστρατεία του. Ο κόσμος, έτσι, είδε τους Οικολόγους-Πράσινους να εμφανίζονται άθελά τους ως τμήμα του ευρύτερου μηχανισμού προπαγάνδας, γεγονός που -εκτός των άλλων- οδήγησε στη μεγάλη ήττα στις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου.

Για να μην είμαι άδικος, θέματα όπως η μείωση των εξοπλισμών και η πτώση των εθνικισμών που ο Κον Μπεντίτ έχει αναδείξει τα τελευταία χρόνια δεν πρέπει να αφεθούν στην άκρη, αλλά αντίθετα οφείλουν να αποτελέσουν βασικούς πυλώνες της προεκλογικής ατζέντας. Ο ίδιος, όμως, ο -πιο κόκκινο πεθαίνεις- Ντάνι ας απολαύσει πια τη σύνταξή του, όπως είχε δηλώσει λίγο καιρό πρωτύτερα πως είχε σκοπό να κάνει, ανοίγοντας το δρόμο σε όσους δεν πιστεύουν και τόσο στους επαγγελματίες της πολιτικής και σε όσους δεν θέλουν να δουν τους Οικολόγους-Πράσινους δεκανίκι στα προτάγματα του αστισμού...

*Ο Θάνος Γιαννούδης είναι μέλος των Νέων Πράσινων και αναπληρωματικό μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου Οικολόγων-Πράσινων)