Παραπλάνηση ψηφοφόρου

του Μπέππε Γκρίλλο

Eάν είναι κοινά κατανοητό τι σημαίνει «παραπλάνηση ανίκανου» – «ώθηση ενός ατόμου, ανήλικου ή η ψυχολογικά ασταθούς, να προχωρήσει σε νομική πράξη ζημιογόνο για αυτό η για άλλους με στόχο την κάρπωση ίδιου οφέλους» - λεξικό ιταλικής γλώσσας Τζινγκαρέλλι - δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτή η έννοια της «παραπλάνησης ψηφοφόρου». Πρόκειται για μια διάχυτη πρακτική στην ιταλική βουλή, υιοθετημένη από «κωλοτούμπες» και καιροσκόπους, από επιρρεπείς στην διαφθορά, αμοραλιστές ή και τύπους με τέλεια ελαστική συνείδηση.

Ο ψηφοφόρος πηγαίνει στην κάλπη «καλή τη πίστη», με οδηγό και «όνειρο» τις υποσχέσεις του υποψήφιου που έχει «επιλέξει». Του δίνει, έτσι, την εντολή να τον εκπροσωπήσει για μία περίοδο 4 ή 5 χρόνων, μια χρονική περίοδο τεράστια για να υλοποιήσει τα σημεία του προγράμματος που έχει «υποσχεθεί». Ταυτόχρονα, ο ψηφοφόρος χρεώνεται την μηνιαία αμοιβή του υποψηφίου, μέσω των φόρων που πληρώνει, για να τηρήσει απλά τις υποσχέσεις του. Η ψήφος αποτελεί συμβόλαιο μεταξύ του ψηφοφόρου και του εκλεγμένου, απείρως σημαντικότερου ενός οποιουδήποτε εμπορικού συμβολαίου καθόσον αφορά την διαχείριση του κράτους. 

Στην περίπτωση καταστρατήγησης ενός εμπορικού συμβολαίου υπάρχει η διέξοδος της νομικής καταγγελίας ενώ σε εκείνη της αθέτησης του εκλογικού συμβολαίου δεν ρισκάρει κανείς και τίποτα η, στην καλύτερη περίπτωση, ο εκλεγμένος έχει και να κερδίσει. Έχουν περάσει πλέον στην συνείδηση του πολίτη ότι είναι απόλυτα θεμιτή η πρακτική της αλλαγής ιδεών, υποσχέσεων, απόψεων ή και κομμάτων «εν κινήσει». Μπορούν να περάσουν πανεύκολα από την δεξιά στην αριστερά, από το κέντρο στην ομάδα των ανεξάρτητων η μπορούν να ψηφίσουν με ελαφρά συνείδηση ένα νομοσχέδιο ακριβώς αντίθετο στο συμφωνημένο πρόγραμμα μέσω του συμβολαίου . Με λίγα λόγια, μετά την απομάκρυνση του από την κάλπη ο ψηφοφόρος μπορεί να εξαπατηθεί με απόλυτα συνταγματικό τρόπο. 

Πράγματι, το άρθρο 67 του συντάγματος λέει  ότι «κάθε μέλος της Βουλής εκπροσωπεί το Έθνος και ασκεί τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα δίχως δεσμευτικές εντολές»*. Αυτό παρέχει απόλυτη ελευθερία στους βουλευτές οι οποίοι, έτσι, δεν δεσμεύονται ούτε προς το κόμμα του οποίου ήταν υποψήφιοι ούτε προς το εκλογικό τους πρόγραμμα, ούτε προς τους ψηφοφόρους τους. Με λίγα λόγια, ο εκλεγμένος μπορεί να κάνει ότι διάολο του κατέβει δίχως να λογοδοτήσει σε κανένα. Για 5 χρόνια ζει σε ένα ολοστρόγγυλο παράδεισο, σε ένα κόσμο δίχως υποχρεώσεις, δίχως όρους και δίχως δεσμεύσεις, δίχως την υποχρέωση τήρησης των δεσμεύσεων που ανέλαβε εκούσια και ελεύθερα για να διεκδικήσει την ψήφο, δεδομένου ότι κανείς δεν τον υποχρέωσε να συμπεριληφθεί στους εκλογικούς καταλόγους.

Η παραπλάνηση του ψηφοφόρου  έχει καταστεί πλέον συνήθης πρακτική εάν όχι κανόνας. Δεν αποτελεί σκάνδαλο. Έχει χορηγηθεί, έτσι, στον βουλευτή η απόλυτη ελευθερία εξαπάτησης του ψηφοφόρου και εργοδότη του δίχως καμία επίπτωση, δίχως να διωχθεί ποινικά και να πεταχτεί με τις κλωτσιές από την Βουλή και την Γερουσία.

-----------------------------------
Ανάλογες ρυθμίσεις περιλαμβάνονται και στο «Σύνταγμα της Ελλάδος» οι οποίες συνοψίζονται κάλλιστα στο άρθρο 51, εδάφ.2 : «Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το έθνος».