Ιδεολογισμός είναι η «πολιτικά ορθή» ψευδο-σκέψη, η ιδεολογία σαν forma mentis, η ιδεολογία σαν τυραννίδα της διανόησης και ο «δεσμευμένος» και «δεσμεύων» τρόπος σκέψης.
Ο ιδεολογισμός συνιστά το νεκρό παιδί των ιδεολογιών. Υποείδος ιδεολογίας δίχως μεταφυσική, ή φιλοσοφικό υπόβαθρο, με αποκλειστικό σκοπό την εξαΰλωση της διανόησης μέσω της αποκλειστικής χρήσης μειωτικών, υποτιμητικών, επιθετικών προσδιορισμών. Οι ιδεολογίες αποτέλεσαν στην ουσία ένα τρόπο σκέψης που απέκλειε την σκέψη: ένα συνοθύλεμα νεκρών διανοημάτων βασισμένων στην έμμονη επανάληψη σλόγκαν και συνθημάτων. Το τέλος των ιδεολογιών δεν σήμανε και την εξάλειψη της forma mentis που τις εξέθρεψε και τις συντηρούσε. Αυτή η forma mentis απόμεινε σαν ιδεολογισμός.
Ο ιδεολογισμός είναι το όποιο της διανόησης και ο εθισμός στην αποφυγή της κριτικής σκέψης. Ταυτόχρονα, είναι ένα θαυμάσιο όπλο εξαναγκασμού στην σιωπή της σκέψης του άλλου. Χαρακτηριστικό του «ιδεολογιστή» είναι η αποκλειστική χρήση χαρακτηρισμών, αυτοεκτίμησης για εκείνο, μείωσης και περιφρόνησης για τον περιστασιακό αντίπαλο. Για τον ιδεολογιστή, ο χαρακτηρισμός είναι το όλον, καθιστά περιττή την συλλογιστική και την αντικαθιστά. Η ιδεολογική απαξίωση δεν απαιτεί αίτια ούτε οφείλει εξηγήσεις. Ο ιδεολογισμός, λόγω της φύσης του, προσφέρει την απόλυτη ψυχολογική σιγουριά και, κατά συνέπεια, δεν χρειάζεται ούτε εξηγήσεις ούτε αποδείξεις.
